" ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေပးတဲ႕ ျမန္မာျပည္ "

လူ႕ေလာကထဲ သူေနခဲ့ရတာက
၃၂ႏွစ္၊၅လ၊၆ရက္တည္းရယ္ပါ။
၁၃.၂.၁၉၁၅ မွ ၁၉.၇.၁၉၄၇
နက္ေမာက္ဦးေသာဘိတေက်ာင္း..
ေရနံေခ်ာင္း အမ်ိဳးသားေက်ာင္း...
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေတြမွ ပညာဆည္းပူးခဲ႔..
၁၉၄၃ ေက်ာင္းသားသမဂၢအမႈ႕ေဆာင္နဲ့
ႏိုင္ငံေရးဘဝစတင္
ႏိုင္ငံေရးလုပ္သက္၁၃ႏွစ္
အဓိကျဖတ္သန္းမႈ႕ေတြကေတာ့
ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး(သို႕)
စတုတၳျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္....။

အရပ္ပုပု
မ်က္ေမွာင္ကုတ္ကုတ္
ပိုသီပတ္သီ အညာသား။
ဘီေအေက်ာင္းသား
စကားမေျပာ
ေျပာရင္မရပ္
ညွင္းသိုးသိုးအရိုးးခံ
ေခါင္းအမာဆုံး
ဇြဲအရိွ႕ဆုံး
စိတ္ဓာတ္အျပင္းထန္ဆုံးလူသား...။

သူမသိနားမလည္တာေတြက အမ်ားသား
ေရမကူးတတ္ဘူး...
စက္ဘီးမစီးတက္ဘူး...
စႏၵရားမတီးတက္ဘူး...
သီခ်င္းေကာင္းေကာင္းနားမေထာင္ခ႔ဲရဖူး

မိန္းမမပိုးတတ္ဘူး...။

ဘိလပ္ျပန္သန္းကို
ေမရွင္သီခ်င္းဆိုခိုင္းခဲ့သူ..
ခ်စ္ရတဲ့နာစ့္မေလးၾကည္ကို
လူငွားနဲ႕ပိုးခဲ့ရသူ..
VIP ဆိုတဲ့စာတန္းကို
အလြန္စက္ဆုပ္ရြံရွာသူ..
လမ္းေဘးမွာ..
ေက်ာက္ေက်ာေရေသာက္တဲ့ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္..
မဂၤလာေဆာင္မွာ..
ခဲဖိုးေတာင္းတာနားမလည္တဲ့သူ...
လြတ္လပ္ေရးကိုစဥ္းစားရင္း..
စစ္ဖိနပ္ကိုေျပာင္းျပန္စီးတဲ့သူ..
လြတ္လပ္ေရးကိုစဥ္းစားရင္း..
ဆံပင္ညွပ္မျပီးခင္ ထထြက္သြားတဲ့သူ...
ေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႕ လမ္းမွာတားတဲ့
ရြာသားေတြနဲ႕
အတူ လမ္းေဘးမွာ အေၾကာ္စားတဲ့
ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္....
သူ႕ကိုသူ ျပည္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္
ခံယူတဲ့ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္....။

ျပည္သူေတြၾကားမွာ
၀င္႕၀င္႕ထြားထြား
သူရဲေကာင္းေပမဲ႕
အိမ္ေထာင္ရွင္ဖခင္
ဇနီးကို ခ်စ္တတ္တဲ႕သူ......။
႔
" ၾကည္.....ပဲျပဳပ္နဲ႕နံျပားရရင္
စားခ်င္တယ္ "
မိန္းမကို မနက္စာျပင္ခိုင္းတဲ့
သူ႕ရဲ့ ကမၻာေက်ာ္စာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင့္ရဲ႕အမွားနဲ႕
သာမန္ရဲေဘာ္ အဆင့္ရဲ႕အမွန္ကို
ကြဲကြဲျပားျပားသိသူ
လူငယ္ဘဝ ၊ လူ႕ဘဝရဲ႕စည္းစိမ္အရသာေတြ
ခံစားဖို႕အခ်ိန္မရခဲ့တဲ့သူ
သူ႕ျဖတ္သန္းမႈ႕မွာ
လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ တစ္ခုတည္းနဲ႕
ပကတိရိုးစင္း သန့္စင္ခဲ့တဲ့သူ
သူ႕ကိုဒဂုန္တာရာက ကင္ပြန္းတပ္
" ေအာင္ဆန္း(သို႕) အရိုင္း" တဲ့...။

လုပ္သက္ကခပ္ႏုႏု
ေက်ာင္းသားေပါက္စ
သခင္ေပါက္စ
စစ္သားေပါက္စ
ႏိုင္ငံေရးသမားေပါက္စ
ဘဝေတြကအဖုံဖုံ
အသက္က၃၀မရိွ႕တရိွ႕...။

စစ္ျပီးရင္
ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးလြတ္လပ္ေရးရျပီးရင္
သူလုပ္ခ်င္တာက
လူရယ္ခ်င္စရာဗ်ာ
စာေရးဆရာ...တဲ႔......။

လြတ္လပ္ေရးရရင္ အနားယူ
ကဗ်ာေတြ ၊ စာေတြေရးမယ္..တဲ႔
အားရင္အားသလို
သတင္းစာေတြ ၊မဂၢဇင္းေတြမွာ
ေဆာင္းပါးေတြ ၊ စာေတြေရးေနတဲ႔သူ...
ၾကည္ညိုလို႔ေရာ..
စာေကာင္းလို႔ေရာ..
ထိုေခတ္က ေဆာင္းပါးေၾကး
အျမင္႔ဆံုးရတဲ႔လူ.......။

ၾကမ္းတမ္းရင္႔ေထာ္
လူစိတ္မွ ရွိရဲ႕လားလို႔
အထင္မမွားပါနဲ႔...
လြတ္လပ္ေရးအတြက္
သူ ရဲရင္႔ရေပမဲ႔..
စတုတၳေျမာက္ရင္ေသြး
သမီးကေလး
ရက္သားေလးနဲ႔ ေၾကြလြင္႔ခဲ႔ရေတာ႕
မ်က္ရည္ေတြ၀ဲ
သူ စိတ္ဆင္းရဲခဲ႕ဖူးတယ္....။

ဒီ ေအာင္ဆန္းလက္ေတာက္ေလးကို
ဘာေၾကာင့္

ေနမဝင္အင္ပါယာၾကီး
ဒူးေထာက္ခဲ့ရပါသလဲ........။

တကယ္ဆိုေတာ့
ငါတို႕ေအာင္ဆန္းက
နယ္နယ္ရရမဟုက္
ရိုးသားတဲ့ျမန္မာေတြထက္
ပိုရိုးသားတဲ့ေအာင္ဆန္း
သတၱိေျပာင္တဲ့ျမန္မာေတြထက္
ပိုသတၱိရိွ႕တဲ့ေအာင္ဆန္း
ဒီလိုေအာင္ဆန္း
သူ႕ေသြးသားအရိုးအခ်ည္ေတြအားလုံး
လြတ္လပ္ေရးတခုတည္းနဲ႕အျပီး
စုစည္းတည္ေဆာက္ျပတဲ့ေအာင္ဆန္း
တကယ့္အရိုးခံေအာင္ဆန္းေပါ့.....။

ရိုးတာမွအလြန္ရိုး
ဂ်ပန္မွာ ဗိုလ္ၾကီး ဆူဇူကီးက
မိန္းမေခၚဦးမလား ဆိုလို႔
ရွက္ေသြးျဖာခဲ႔ဖူးတဲ႔သူ.......။

ပိုက္ဆံမရွိလို႔
ထမင္းအေၾကြးမစားဖူးတဲ႔ဆိုင္မရွိ..
ငါးမူးတန္းက ရုပ္ရွင္ၾကည္႔ခဲ႔ဖူးတယ္..
ကားပ်က္ေနတာေတာင္
အခြင္႔အေရးေတာင္းသူေတြကိုမုန္းလို႔
သူတို႕ကားအကူအညီ မယူပဲ
ရံုးကို လမ္းေလွ်ာက္သြားတဲ႔သူ.........။

ဒီေအာင္ဆန္းကို
လြတ္လပ္ေရးလမ္းဝမွာ ဘြားကနဲျမင္လိုက္ရရုံပဲ
ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဆရာေတြ မိႈင္း ၊ ျမ
၊ ခ်ိဳ တို႕ကအစ
"ငါတို႕ အားကိုးပါရေစ" ဆိုလာၾက...
ေရွးဘိုးဘြားမိဘျပည္သူေတြက
"ငါတို႕ကယ္မယ့္မင္းေလာင္းေပၚျပီ"
"ျပဳံးေပ်ာ္ၾက"
လူငယ္ေသြးေသာက္ျမန္မာေတြက...
" ငါတို႕စြန္ပါရေစ " ဆိုျပီးေရွ႕ထြက္လာၾက
စုၾက ၊ ရုံးၾက ၊ စည္းရုံးၾက
တကယ့္ဗမာေတြ........
မဟာေအာင္ဆန္းေနာက္က
ျပည္သူ႕ဒီလိႈင္းလုံးၾကီးေတြရဲ႕
တဝုန္းဝုန္းရိုက္ခတ္သံဟာ
အဲဒီအခ်ိန္က
ဝိတိုရိယဘုရင္မၾကီးကိုေတာင္
အိမ္မက္ေတြေအးခဲေစခဲ့သေပါ့....။

ေအာင္ဆန္းေရွ႕ေရာက္ရင္
ရွမ္းေတြက ရွမ္းစကားမဆိုၾက...
ကခ်င္ေတြကလည္း ကခ်င္စကားမဟၾက...
ေအာင္းဆန္းကိုယုံၾကည္စြာနဲ႕
သူတို႕သခင္အျဖစ္ အသိမွတ္ျပဳၾက
အားလုံးေသာတိုင္းရင္းသားေတြ....။

ဒီျပည္လုံးကၽြတ္
အားကိုးစုစည္းႏိုင္ခဲ့လို့လည္း
အဂၤလိပ္ေတြက ဒီေအာင္ဆန္း
လက္ေတာက္ေလာက္နဲ႕
တစ္စားပြဲထဲ ဝိုင္းထိုင္ခဲ့ၾကေပါ့
အကင္းပါးသူေတြပီပီ
မတိုက္မွီက ရႈံးေနတဲ့ ဒီစစ္ကို
ဒင္းတို႕မတိုက္ဝံ့ၾက...

မ်က္ႏွာမပ်က္
ေအာင္ျမင္စြာဆုက္ခြာမယ့္လမ္းကို
သူတို႕ေရြးခဲ့ၾက....
ေအာင္ဆန္းနဲ႕အေတြ႕မွာေပါ႔......။

ယုံၾကည္အားတဲ့
မ်က္လုံးေပါင္းသန္း၆၀
ေအာင္ဆန္္းမွာရိွ႕တယ္.၊
လြတ္လပ္ေရးကို တရႈိက္မက္မက္ေတာင့္တတဲ့
ႏွလုံးသားသန္း ၃၀ ေအာင္ဆန္းမွာရိွ႕တယ္..၊
ေအာင္ဆန္းေသဆို ေသျပဝံ့တဲ့သူ
ေအာင္ဆန္းမွာ တျပည္လုံးရိွ႕တယ္..၊
ဒီမ်က္ႏွာ ႏွလုံးအသက္
ဗို႕အားသိန္းသန္းခ်ီျပီး မီးဆလိုက္အားေတြနဲ႕
ေနမဝင္အင္ပါယာကို
ျပက္ျပက္သားသားလွမ္းထိုးလိုက္တဲ့အခါ
အေျခာက္တိုက္ ဘဝင္ျမင့္ေနသူေတြ
အားလုံးအရည္ေပ်ာ္သြားခဲ့ၾက......။

ဘယ္ရာဇဝင္မွာ ခင္ဗ်ားတို႕ေတြ႕ဖူးလည္း
ဂ်ပန္ဆိုတာ မႏႈးမနပ္မဟုက္ဘူး။
အဂၤလိပ္ဆုိတာေဝလာေဝး
သူငယ္ႏွပ္စားမဟုက္ဘူး။
ဒင္းတို႕ေတြေတာင္
ရေအာင္စည္းရုံးႏိုင္တဲ့ ေအာင္ဆန္း
ဒီေအာင္ဆန္းက စစ္ကိုမလို
ဒါေပမယ့္ " ရရင္ရ မရရင္ခ် "ဆိုတာ
ေအာင္ဆန္းဝါဒ....
လြတ္လပ္ေရးကို အျမန္ဆုံးလိုခ်င္ေနတဲ့
အဲ့ဒီအခ်ိန္ ျပည္သူေတြရဲ႕
တစ္သီးတည္းေသာကိုယ္စားလွယ္
ငါတို႕ေအာင္ဆန္းေပါ့.....။

ဗိုလ္ရူးလို႔ေျပာတဲ႕လူေတြကို
ဂရုမစိုက္ပဲ
ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြကို
အဂၤလိပ္စာတတ္ေစခ်င္ခဲ႔လူ
သူ ကိုယ္တိုင္..
အမ်ိဳးသားေက်ာင္းထြက္
ဒါေပမဲ႔ အဂၤလိပ္စာကို
ထံုးလိုေခ် ၊ ေရလိုေႏွာက္တဲ႔သူ.....။

အဂၤလိပ္စာတတ္ရင္
ဘာထူးလဲလို႔ေမးတဲ႔လူေတြကို
ေစ႔ေစ႔ၾကည္႔ရင္း
"အနည္းဆံုး အဂၤလိပ္ေတြကို
အဂၤလိပ္လို ဆဲလို႔ရတာေပါ႔ " လို႕
ခပ္ရင္႔ရင္ေျပာခဲ႔တဲ႔သူ........။

ျမန္မာမွာေရာ
ကမာၻမွာပါ..
ရွာမွရွား အမ်ိဳးသား
အဂၤလိပ္လိုေရးျပီး
ဒီမိန္႕ခြန္းကို ၾကည္႔ျပီး
ျမန္မာလို လက္တန္းေျပာခဲ႔တဲ႔သူ......။

ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း
ဒီအခ်ိန္ဆို (၉၃)ႏွစ္ရိွ႕ျပီ
(ေအာင္ဆန္းေျပာမယ္)
အဘိုးရဲ႕စကားနားေထာင္......။

"မေမ့နဲ႕......မင္းတို႕ကေန႕ရႈေနတဲ့ေလဟာ

ငါတို႕....မေန႕က
ေခၽြးစက္ေတြဆိုတာ...မေမ႔နဲ႔...
မင္းတို႕ျမန္မာဆိုတဲ့ စကားတခြန္းရဖို႕
ငါတို႕.... ဗုံးေပါလေအာ
က်ဆုံးေပးခဲ့ရတာ...မေမ့နဲ႕....
မင္းတို႕ကမၻာ့ေျမပုံေပၚတက္ႏိုင္ဖို႕
ငါတို႕.....အေလာင္းေကာင္ေတြဆင့္ျပီး
ထမ္းတင္ေပးခဲ့တာ.... မေမ့နဲ႕...........။

ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္းမွာ
အေဖႏွစ္ေယာက္ရိွ႕တယ္
တစ္ေယာက္က
ကိုယ့္ေသြးသားအေဖ
က်န္တစ္ေယာက္က
ျမန္မာလူမ်ိဳးကို ေမြးေပးခဲ့တဲ့အေဖ
ျမန္မာလူမ်ိဳးရဲ႕အေဖ
ျမန္မာ့အေဖ
ေအာင္ဆန္းေပါ့.....။

က်ဳပ္အေဖနဲ႕အဖိုးဟာ ေအာင္ဆန္းသားေတြ
ေအာင္ဆန္းက က်ဳပ္အဖိုး
က်ဳပ္သားက ေအာင္ဆန္းျမစ္ေပါ့
သူ႕အဘိုးကို သူလြမ္းတက္ေနျပီ...၊
သူ႕သားၾကရင္လည္း သူ႕အေဘးနဲ႕
ေပးေတြ႕ႏိုင္ဖို႕
အခုကတည္းက အေသအခ်ာ
က်ဳပ္မွာထားရအုံးမယ္။ ။

က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အိမ္ၿပန္ခ်ိန္

ဟုိေရွ႕က ကေလးတစ္ေယာက္ အနာဂါတ္ေတြက်ေပ်ာက္
မ်က္ရည္ တစ္ေပါက္ ႏွစ္ေပါက္ က်ရင္း
သူဆုိတဲ့ ညည္းခ်င္းက အေဖနဲ႔အေမက သူေခၚလုိ႔ရွိရင္
ၾကားႏုိင္ေပမယ့္ ေခၚခြင့္မရွိတဲ့ ေနရာမွာတဲ့
သူေလွ်ာက္သြားေနတဲ့ လမ္းက်ဥ္းေလးက
အႏ ၱရာယ္ေတြရွိရာ သူ႔ကုိေခၚေဆာင္သြားေလရဲ႕။

ဘုရားေတာင္ေၿခရင္းမွာ အဖြားအုိတစ္ေယာက္
ေတာင္ေဝွးေထာက္သံ တေဒါက္တေဒါက္နဲ႔
အတိတ္ကုိ ေနာက္ၿပန္ရစ္ ၾကည့္ရင္း
သူခ်စ္တဲ့ သားသမီးေတြမွာ ဒုကၡေတြ တထမ္းတပုိးနဲ႔
က်ဳိးပ႔ဲေနတဲ့ ၿမဳိ႕ၿပလူေနမႈေၾကာင့္
သာဓုေခၚသံေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ထိမွန္ခံထားရတဲ့
ပိန္ခ်ဳိင့္ခ်ဳိင့္ ခြက္ေလးတစ္လုံးကုိ ကုိင္စြဲရင္း
တဒဂၤ ၿငိမ္းေအးၿခင္းကုိ သူရွာေဖြေနေလရဲ႕။

အေဝးမွာ ဟုိး....အေဝးၾကီးမွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ လူတခ်ဳိ႕
လြတ္ေၿမာက္မႈ ဧရိယာ ကုိယ္႔ဖာသာ ဖန္ဆင္း
အံၾကိတ္ၿခင္း ေတာက္ေခါက္ၿခင္း ခါးေထာက္ၿခင္းေတြနဲ႔
ထြီကနဲ တံေတြးတပ်စ္ စစ္အာဏာကုိရင္ဆုိင္
တေန႔နုိင္ရမယ္လုိ႔ အိမ္မက္ကုိစားသုံးရင္း သူတုိ႔ၾကီးၿပင္းၾကေလရဲ႕။
ေနၿခည္ၿဖဳိးေတာက္ လူသူမေရာက္တဲ့
မုိးမခ ေတာေတြမွာ ဟမ္ဘာဂါအစား မွ်စ္တူးစားလုိ႔
ကုိကာကုိလာမလုိ ကက္ပ္ခ်ိနုီ မေသာက္
ငွက္ေပ်ာအူေဖါက္ သူတုိ႔ေသာက္လုိ႔
ေဖါင္တိန္မကုိင္ ေသနတ္ကုိင္လုိ႔
ႏုပ်ဳိစိမ္းလန္း အနာဂါတ္ပန္းေတြ
အိမ္ၿပန္မဲ့ရက္ လက္ခ်ဳိးေရရင္း....ေတာ္လွန္ေရးသီခ်င္းဆုိၾကေလရဲ႕။

ေနာက္တေနရာကေတာ့
လသာတဲ့ညေတြကုိ ေမာ္ၾကည့္လုိ႔မရတဲ့
နံရံေလးဖက္ ၾကားမွာေပါ႕
ခံယူခ်က္ရဲ႕ အက်ည္းသားေတြဟာ
အခဲမေက် အၿငဳိးေတြကုိစားသုံးရင္း
ယုံၾကည္ၿခင္း ႏွလုံးသားေတြခမ်ာ
တၿဖည္းၿဖည္း မာေက်ာလာေလရဲ႕။

အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ လြမ္းေနရတဲ့ ေနရာအသီးသီးမွာ
ငါတုိ႔ ၿပည္ေထာင္စုသားေတြ ရွိေနတယ္
ငါတုိ႔ကုိယ္ ငါတုိ႔တည္ေဆာက္ရင္း
တခ်ဳိ႕ ၿပဳိလဲက်တယ္
ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ ဖ်ားနာကုန္တယ္
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ သန္မာေနစဲ
အံေတြခဲလုိ႔ ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္ အလံမလဲဘူး
ေအာ္....အိမ္ၿပန္ခ်ိန္ေတြ နီးဖုိ႔ၾကဳိးစားရင္း
အိမ္နဲ႔ ေဝးေဝးသြားတဲ့ ငရဲက ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ.......လြတ္ေၿမာက္မလဲ။

မင္းရန္ႏိုင္

အလြမ္းပန္းခ်ီ

အလြမ္း....

တိတ္တိတ္ေလး....စုိးမုိးတယ္
ရင္ခုန္သံေလး....ေႏြးေထြးလုိ ့
ေမ်ာ္ၾကည္ ့လုိက္တုိင္း....ျမင္ေနမိတယ္
အနမ္းေတြၾကားက..ႏွုတ္ခမ္းတစ္စုံ
တိမ္ေတြေပၚေမ်ာသြား
တိမ္ေတြၾကားမွာပဲ...မင္းေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္
ဟာတာတာနဲ ့...ငါအတြတ္ဘာလုိအပ္လဲ
ေဆးေရာင္စုံတဲ ့အလွေတြကုိ...လုိက္မမွီေတာ ့ဘူး
ငါလည္း...အဲဒီပန္းခ်ီကားကုိ
ဆက္မဆြဲပဲ.....ရပ္ထားလုိက္တယ္...
မင္းအလွပ်က္သြားမွာ...စုိးလုိ ့ ။ ။

အခုတေလာ အမူးေျပျမန္တယ္

၂၀၁၀ ေတာေၾကာင္ေတြ
လက္ခေမာင္းခတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ခ်ိန္
ကမၻာႀကီးက ခဏခဏ ပ်က္တယ္
က်ေနာ္က ခံတြင္းပ်က္တယ္။
ႏိုင္ငံေရးမွာ ေဆးခါးႀကီး
မေသာက္ရဲသူေတြက
ျပစရာအေၾကာင္္းေတြ မ်ားလာတယ္။
ညီညြတ္ေရးစကား ေျပာၾကသူခ်င္း
တေယာက္လိပ္ျပာ တေယာက္ မၾကည္ညိဳဘူး
ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး အလံတင္အခမ္းအနားမွာ
တေယာက္နားရြက္ တေယာက္
တံေတြးဆြတ္ခဲ့ၾကတယ္။
ဆန္တျပည္ ငါးက်ပ္တုန္းက
မျဖတ္ျဖစ္လိုက္တဲ့ ဦးေခါင္းေတြ
ေခါင္းေပါင္းစ တလူလူလႊင့္တယ္
စကားႀကီးစကားက်ယ္ေတြ ေျပာတယ္။
ကမၻာဦး ဥပေဒသမွာ
ေသနတ္ေတြက လႊတ္ေတာ္ေခၚခဲ့တယ္။
ဆင္းရဲကို ဒုကၡနဲ႔
အေပါင္ခံထားရတဲ့ျမိဳ့ႀကီးမွာ မီးပ်က္တုန္း
၀န္ႀကီးေတြက ျပည္တန္ဆာရုံေတြ ဖြင့္တယ္။
ေလာကပါလတရားကို ေစာင့္တဲ့ နတ္ေတြ
ဖဲသြားရုိက္ေနတုန္း
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာ ဆယ္ေလးႏွစ္ အဖမ္းခံထားရတဲ့
ညီမေလးေနတဲ့ အိမ္ေလးကို
အကိုလုပ္တဲ့သူက တရားစြဲဲျပီး ၀င္လုတယ္။
(မိဘမ်က္နွာမွ မေထာက္)
ေတာေက်ာင္း ဆရာမေလးရဲ့အိပ္မက္မွာ
ကေလးေလးေတြ ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္တယ္။
မ်က္နွာခ်ိဴခ်ိဴနဲ႔ ကဗ်ာဆိုခဲ့တယ္။
က်ေနာ္ခံတြင္းပ်က္လို႔ ေသာက္တဲ့ အရက္၀ိုင္းမွာ
ေခတ္ႀကီးက က်ေနာ့္ကို ခံတြင္းျပန္ပ်က္တယ္
အခုတေလာ အမူးေျပျမန္တယ္ဗ်ာ။
မိုးစဲေန